Het onderzoek van Mingels staat helemaal in het teken van de cardiale biomarker. Troponine is een structuur van drie eiwitten en een natuurlijk onderdeel van hartspiercellen. Het bevindt zich op de actinefilamenten en is betrokken bij de contractie en relaxatie van spiercellen. Mingels’ onderzoek loopt al vanaf 2007, toen zij bij prof. Marja van Dieijen haar promotieonderzoek startte naar laboratorium- en klinische aspecten van hoogsensitieve troponine assays. Mingels had de studie Biomedische Technologie gedaan aan de Technische Universiteit Eindhoven en wilde meer toegepast onderzoek gaan doen. ‘Klinische chemie is daar bij uitstek geschikt voor. Het beviel meteen prima en ik ben na mijn promotie gestart met de opleiding tot klinisch chemicus. Naast mijn gevarieerde werk voor de kliniek heb ik het onderzoek naar troponine niet meer losgelaten.’
Nieuwe inzichten
De hoogsensitieve assays waren ten tijde van haar promotieonderzoek nog nieuw en de Maastrichtse onderzoeksgroep was wereldwijd de tweede die ermee aan de slag ging. Het onderzoek leverde nieuwe inzichten op, vertelt Mingels. ‘Tot dan toe was het idee dat iemand met meetbaar troponine per definitie een hartinfarct had. Er werd één afkapconcentratie gehanteerd. Maar met een hooggevoelige assay blijkt dat het bij vrijwel iedereen in bloed aanwezig is, alleen in veel lagere concentraties. Met zo’n assay kun je ook kleine en vroege hartinfarcten oppikken. Intussen is die kennis gemeengoed, maar toen was dat heel nieuw.’
Door het onderzoek heeft de medische wereld hartinfarcten beter onder de loep genomen. Gaandeweg zijn verschillen gevonden gerelateerd aan onder andere geslacht, leeftijd en nierfunctie. Er zijn vijf subtypen van een hartinfarct bekend. Mingels onderzoekt daar momenteel zelf een van: een infarct tijdens of na een bypass-operatie. ‘Het onderzoek doe ik samen met een enthousiaste chirurg. We zien bij vrijwel al deze patiënten een troponineconcentratie die past bij de algemene definitie van een hartinfarct. Terwijl uiteraard niet iedereen een infarct heeft. Het lijkt er dus op dat de huidige definitie van een hartinfarct voor deze patiënten niet voldoet. De criteria daarin zijn niet scherp genoeg gesteld om een echt hartinfarct te detecteren.’