Samenvatting
Sinds een aantal jaar faciliteren Nederlandse laboratoria Diagnostisch Toets Overleggen (DTO’s) voor huisartsen met als doel zinnig en zuinig labaanvraagbeleid te bevorderen. Uit discussies binnen de Werkgroep-DTO van de NVKC blijkt dat er veel praktijkvariatie bestaat in de organisatie van DTO’s. De Werkgroep heeft daarom een vragenlijst opgesteld en rondgestuurd naar alle Nederlandse laboratoria om inzicht te krijgen in verschillende werkwijzen en de ervaren knelpunten bij het geven van een DTO te onderzoeken; van voorbereiding tot eindevaluatie. Dankzij een respons van 58 procent met landelijke spreiding, is goed inzicht verkregen in de diverse aspecten van het geven van een DTO. De resultaten van de enquête zijn in dit artikel samengevat en voorzien van aanbevelingen. Verder is in dit artikel informatie verzameld over het geven van een DTO tijdens de huidige COVID-19-pandemie. De resultaten in dit artikel leveren nieuwe inzichten en mogelijk inspiratie bij het voorbereiden of geven van een DTO.
Inleiding
Zinnige zorg is een veelgebruikte term binnen de gezondheidszorg. Om hier een bijdrage aan te kunnen leveren, is het van belang om het eigen handelen systematisch onder de loep te nemen en daarvan te leren, met als doel om een optimale kwaliteit van zorg te bereiken. Het Diagnostisch Toetsoverleg (DTO) is een instrument dat een ondersteunende en stimulerende rol kan spelen tijdens dat leerproces door het geven van nascholing, feedback, door intervisie en het maken van (regionale) afspraken (1). Het DTO is een werkvorm waarin spiegelinformatie (in het Engels audit en feedback) over door de huisarts aangevraagde diagnostiek, wordt vergeleken met die van collega’s, gestelde standaarden of doelen (2, 3).
In 2018 is de Handleiding voor de opzet en uitvoering van het Diagnostisch Toetsoverleg (DTO) in de huisartsenzorg beschikbaar gekomen, met als doelgroep huisartsen en de aanbieders van diagnostiek (3). Deze handleiding is in samenwerking met het Nederlands Huisartsen Genootschap, de Nederlandse Vereniging voor Medische Microbiologie, de SAN-centra voor medische diagnostiek, de Federatie Medisch Coördinerende Centra en de Nederlandse Vereniging voor Klinische Chemie en Laboratoriumgeneeskunde tot stand gekomen. Het beschrijft gewenste voorwaarden voor de ontwikkeling en uitvoering van een DTO, met als doel de variatie in vorm, inhoud en kwaliteit te verminderen. Tevens geeft de handleiding handvatten om een DTO te organiseren omdat sinds een aantal jaar DTO wordt gecontracteerd als onderdeel van de zorginkoop die door aanbieders van diagnostiek geleverd moet worden.
Hoewel deze handleiding de inhoudelijke en procesmatige voorwaarden voor een kwalitatief goed DTO beschrijft, zijn er aanwijzingen uit de praktijk dat voorbereiding en uitvoering van een DTO veel tijd kosten. Bovendien lijken meerjarige financiële middelen voor alle partijen die bijdragen aan het DTO te ontbreken. Om deze ervaringen uit de praktijk inzichtelijk te maken en te onderzoeken waar knelpunten zitten, besloot de NVKC-werkgroep DTO een landelijke enquête uit te zetten bij haar leden. De boven genoemde handleiding is als leidraad voor de formulering van de enquêtevragen gebruikt.
